Po 55 latach od śmierci w Genewie, doczesne szczątki gen. bryg. Wacława Scaevola-Wieczorkiewicza oraz małżonki Janiny Scaevola-Wieczorkiewicz spoczęły na cmentarzu komunalnym przy ul. Szczytniańskiej w Jarosławiu.
Uroczysty pochówek w pełnej asyście wojskowej odbył się 27 marca 2024 r. na cmentarzu komunalnym przy ul. Szczytniańskiej w Jarosławiu po wielu staraniach o sprowadzenie doczesnych szczątków honorowego obywatela Jarosławia wraz z małżonką ze Szwajcarii do rodzinnego Jarosławia. Uroczysty pogrzeb zainaugurował obchody roku 2024 jako Roku gen. bryg. Wacława Wieczorkiewicza. Decyzję taką podjęła Rada Miasta Jarosławia.
Generał Wieczorkiewicz to postać wyjatkowa i zasłużona dla Jarosławia poprzez swoje dokonania w obszarze wojskowym, ale również w dziedzinach kultury, ochrony zabytków, czy sportu. (...) Po 55 latach od śmierci i pochówku w Genewie, nasze starania w kierunku sprowadzenia do Jarosławia szczątków doczesnych generała oraz jego małżonki Janiny, doczekały się pomyślnego zakończenia. Jestem pewnien, że grób patrona 14 dywizjonu artylerii samobieżnej będzie otoczony w naszym mieście należną mu opieką - powiedział podczas uroczystości burmistrz Waldemar Paluch.
Mszy św. żałobnej przewodniczył JE abp Adam Szal wraz z m.in. ks. mjr. Włodzimierzem Skoczniem, archiprezbiterem jarosławskim ks. prałatem Andrzejem Surowcem. Oficjalne działania w zakresie sprowadzenia doczesnych szczątków generała z Genewy do Jarosławia podjął burmistrz Waldemar Paluch i Samorząd Jarosławia. Wsparcia finansowego na pokrycie kosztów ekshumacji i przewiezienia szczątków udzielono ze środków Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Instytutu Pamięci Narodowej. Natomiast z budżetu Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie został sfinansowany okazały nagrobek gen. bryg. Wieczorkiewicza.
Gen. bryg. Wacław Scaevola-Wieczorkiewicz urodził się 25 czerwca 1890 r. w Brzozowej, w rodzinie urzędniczej, jego ojciec Józef był zarządcą majątku. Od 1911 r. był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich w Wiedniu. Przybrał wówczas pseudonim Ludwik Rene Scaevola, który później stał się częścią jego nazwiska. W lecie 1914 r., w trakcie kursu instruktorskiego w Nowym Sączu, mianowany podchorążym. Od 6 sierpnia 1914 r. do 16 lipca 1917 r. służył w Legionach Polskich. Szczególnie wyróżnił się w bitwach pod Konarami i Kostiuchnówką. W 1915 r. awansowany do stopnia kapitana piechoty, objął dowództwo III batalionu 1. pułku piechoty. W Wojsku Polskim od 1918 r., awansowany do stopnia majora. W czasie wojny polsko-sowieckiej walczył na czele 9. pp Legionów, a w ostatniej fazie wojny dowodził VI Brygadą Piechoty i w zastępstwie 3. Dywizją Piechoty Legionów. W 1921 r. stanął na czele Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie, zweryfikowany w stopniu pułkownika. W latach 1923 -1925 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu. W czerwcu 1926 r. zastąpił generała Jana Hempla na stanowisku dowódcy 24. Dywizji Piechoty i komendanta Garnizonu Jarosław. W 1927 r. mianowany generałem brygady.
W Jarosławiu działał aktywnie na rzecz rozwoju kultury, ochrony zabytków i sportu. Stał na czele delegatury Ligi Morskiej i Kolonialnej. Był honorowym prezesem wojskowego Klubu Sportowego „Ognisko” i patronował Oddziałowi Związku Strzeleckiego „Strzelec”. W latach 1935–1939 był pierwszym przewodniczącym Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia, w którym kierował sekcją konserwacji zabytków. Od 12 października 1935 r. do wybuchu II wojny światowej był dowódcą Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu. W maju 1936 r. został prezesem Zarządu Okręgowego Towarzystwa Przyjaciół Związku Strzeleckiego w Przemyślu.
W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą Etapów Armii „Kraków”, następnie Armii „Karpaty”. 25 listopada 1939 r. przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie służył w Inspektoracie Wyszkolenia Naczelnego Wodza. Od 1942 r. działał w konspiracyjnej organizacji wywiadowczej we Francji, będącej ekspozyturą Oddziału II Sztabu Naczelnego Wodza. W 1943 r. osiedlił się w Szwajcarii. Po wojnie działał w organizacjach polskich, m.in. był prezesem Koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów.
Zmarł 7 grudnia 1969 r. w Genewie i został pochowany na cmentarzu św. Józefa. W 1992 roku imię generała otrzymała jedna z ulic w Jarosławiu, a w 2009 r. jego imię otrzymał 14. dywizjon artylerii samobieżnej w Jarosławiu. Od 2017 r. święto dywizjonu obchodzone jest w rocznicę urodzin patrona (25 czerwca).
Organizatorami uroczystości byli: Burmistrz Miasta Jarosławia Waldemar Paluch, Dowódca Garnizonu Jarosławia ppłk Wojciech Drapała i Dyrektor Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie dr hab. Dariusz Iwaneczko.
