Każdy kto pierwszy raz odwiedza Jarosław zwykle jest zaskoczony i zachwycony. Miasto okazuje się dla niego niespodzianką i odkryciem.  700 lat istnienia zaowocowało niezwykłą na tych terenach architekturą, tradycjami kupieckiego grodu, ale i aspiracjami do bycia silnym ośrodkiem gospodarczym. Już w XVI wieku Jarosław słynął z letnich jarmarków, które uchodziły za drugie w ówczesnej Europie, po największych odbywającym się we Frankfurcie nad Menem. Czterotygodniowe targi ściągały tu kupców z Rzeszy Niemieckiej, Anglii, Moskwy, Armenii, Włoch, Hiszpanii, a nawet Persji. Zachwycająca architektura, która przetrwała do czasów obecnych, świadczy o znacznej ówczesnej zasobności mieszkańców. Bogacący się mieszczanie, przyjezdni, artyści, kupcy, rzemieślnicy ciągnący do zamożnego miasta, tworzyli przez lata mieszankę kultur - żywą, sprzyjającą rozwojowi, inspirującą, twórczą. Echa tamtego klimatu, mimo wielu dziejowych zawirowań, zachowały się również w dzisiejszym Jarosławiu.

Miasto położone we wschodniej części województwa podkarpackiego na pograniczu Pogórza Rzeszowskiego (zwanego Pogórzem Jarosławskim) i Doliny Dolnego Sanu jest ośrodkiem powiatowym zamieszkałym przez 35 tys. mieszkańców, w którym bogate dziedzictwo historii miesza się z dynamiczną współczesnością. Żyje tu społeczność ludzi aktywnych - wg danych GUS, w Jarosławiu na 1000 mieszkańców pracuje 413 osób. To znacznie więcej od wartości typowej dla województwa podkarpackiego oraz znacznie więcej od wartości przeciętnej dla Polski.